تور,سفر,ایرانگردی,طبیعت گردی,جهان گردی,کوهنوردی

به رسمیترین سایت گردشگری ایران خوش آمدید

تور,سفر,ایرانگردی,طبیعت گردی,جهان گردی,کوهنوردی

به رسمیترین سایت گردشگری ایران خوش آمدید

استان تهران

استان تهراناستان تهران

 

مرکـــــز : تهران

موقعیت : بین ۳۴ تا ۳۶٫۵ درجه عرض شمالی و ۵۰ تا ۵۳ درجه طول شرقی

map_tehran

 مجاورت : شمال:  استان مازندران  جنوب: استان قم  جنوب غرب :به استان مرکزی شرق:استان سمنان  غرب: استان قزوین
آب و هوا: هوای تهران در مناطق کوهستانی دارای آب و هوای معتدل و در دشت، نیمه بیابانی است. تهران در مرز شرایط جوی بری و اقیانوسی قرار گرفته و تمایل آن به موقعیت بری بیشتر از وضعیت اقیانوسی است.
وسعــــت: 18814 کیلومتر مربع
جمعـیــت: حدود ۱۱ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر
تقسیمات: در سال ۱۳۸۳خ دارای ۱۳ شهرستان و ۴۴ شهر
شهرستانها: اسلام‌شهر، پاکدشت، تهران، دماوند، رباط‌کریم، ری، ساوجبلاغ، شمیرانات ، شهریار، فیروزکوه ، کرج، نظرآباد، ورامین
مکان های دیدنی و تاریخی 

استان تهران که در زمینه گردشگری نیز از مکان های با اهمیت ایران به شمار می آید. این منطقه دارای مکان های دیدنی، بناهای تاریخی وجاذبه های طبیعی زیادی است که همیشه نظر گردشگران و جهانگردان را به خود جلب کرده است.
شهرستان های اطراف تهران که در دامنه کوه های البرز قرار گرفته اند، به لحاظ جاذبه های طبیعی، غنی و منحصر به فرد هستند. دشت ها و دره های پرگل و زیبا که با چشم اندازهای بدیع و کم نظیر در دامنه قله سر به فلک کشیده دماوند گسترده شده اند، درهر فصل چشم انداز خاصی را به وجود می آورند و طبیعت دوستان را به تحسین وا می دارند. رودخانه های متعدد و پرآب و در راس آن ها رودخانه کرج و رودخانه جاجرود سبب به وجود آمدن روستاهای سرسبز، باغ های میوه و نواحی ییلاقی با چشم اندازهای زیبا در مناطق اطراف استان شده اند. دریاچه های طبیعی استان بیش تر در دامنه های دماوند گسترده شده اند و دریاچه های مصنوعی چون دریاچه سد امیرکبیر از تجمع رودخانه های پرآب به وجود آمده اند. علاوه بر جاذبه های طبیعی، آثار تاریخی و فرهنگی زیادی نیز در شهرستان های مختلف استان تهران پراکنده شده اند که از مکان های دیدنی و مهم به شمارمی آیند. ری مهم ترین منطقه باستانی استان تهران است که قدمت طولانی و سابقه کهن آن سبب شده آثار تاریخی زیادی مانند باروی ری برین که به سده های قبل از میلاد مربوط می شود، دراین شهر وجود داشته باشد. آستانه حضرت عبدالعظیم مهم ترین اثر تاریخی و مذهبی استان تهران است که در ری واقع شده است. برج و مقبره شبلی که به قرن 5 هجری قمری مربوط می شود و معروف ترین بنای تاریخی دماوند است که به همراه ده ها اثر تاریخی و باستانی و زیارتی این شهرستان و شهرستان فیروزکوه از بناهای تاریخی و مکان های دیدنی خاور استان به شمار می آیند.
به لحاظ این که شهر تهران در 200 سال گذشته همواره پایتخت حکومت بوده از عمارت ها و کاخ های زیادی برخورداراست که بیش تر به دوره صفویه و قاجاریه تعلق دارند. استان تهران علاوه بر جاذبه های طبیعی و تاریخی زیادی که دارد، از مراکز تفریحی و گردشگری، موزه ها، نمایشگاه های دایمی، سالن های سینمایی، مراکزمجلل و استاندارد اقامتی، مراکز بازی و تفریح، فرهنگ سراها، سالن های مجهز ورزشی، پارک ها و استخرهای مدرن و... نیز برخوردار بوده و همواره پذیرای گردشگران داخلی و خارجی است.
 

 

صنایع و معادن

استان تهران یکی از کانون های عمده صنایع کشور است. برابرآخرین آمارهای منتشره، 40 درصد کل صنایع کشور در استان تهران قرار دارند. بیش تر این صنایع درامتداد سه محور باختری، جنوبی و خاوری متراکم شده است. هم چنین 44 درصد کارگران کارگاه های صنعتی کل کشور در استان تهران کار می کنند. یکی از ارکان اصلی اقتصاد استان تهران صنایع ماشینی وابسته است که بیش تر آن ها به مونتاژ و تولید کالاهای مصرفی اشتغال دارند. توسعه این صنایع بیش تر درامتداد راه های ورودی به تهران به ویژه در مسیر تهران ـ کرج، تهران ـ دماوند‌، تهران ـ ساوه و تهران ـ قم است. صنایع استان را بر حسب نوع تولیدات می توان به گروه های زیر تقسیم کرد:
صنایع غذایی: شامل کارخانه قند سازی، روغن نباتی، لبنیات پاستوریزه، فرآورده های گوشتی، تصفیه قند، بیسکویت سازی، نان ماشینی، نوشابه سازی، کنسرو و مربا سازی و … سهم این صنایع از کل صنایع مشابه آن ها در سطح کشور نزدیک به 30 درصد است.
صنایع نساجی و چرم: شامل ریسنده گی و بافنده گی پنبه ای و پشم، تریکو، کف پوش، فرش ماشینی، موکت، پتو، حوله، تهیه انواع پوشاک، کفش، چرم، کیف و چمدان که به تازه گی تولید برزنت و الیاف نیز جزء این رشته از صنایع درآمده است. سهم این رشته از کل صنایع هم رشته خود در کشور نزدیک به 50 درصد است.
صنایع کانی غیر فلزی: این رشته از صنایع شامل تهیه و تولید مصالح ساختمانی و لوازم بهداشتی خانه ها و شیشه است که کارخانه سیمان از جمله آن هاست. این صنایع 28 درصد صنایع کانی غیر فلزی کشور هستند.
صنایع فلزی: این رشته از صنایع، اتومبیل و مینی بوس، وانت، لوازم خانگی مانند بخاری، کولر، اجاق گاز، یخچال، ماشین لباس شویی و مانند آن ها و هم چنین مخازن تحت فشار، لوله پروفیل, پنجره و بسیاری دیگراز فرآورده های فلزی را تولید می کنند و در باختر تهران (دو سوی مسیر تهران – کرج) و خاور تهران (به سوی جاده تهران ـ آب علی) قرار دارند.
صنایع سلولزی: شامل موسسه هایی است که به تولید کاغذ، مقوا، کارتن، کیسه و پاکت کاغذی، کاغذهای بهداشتی و تولیدات چوبی مانند نئوپان، فیبر، کبریت و مداد اشتغال دارند.
صنایع شیمیایی و دارویی: شامل کارخانه ها و کارگاه هایی است که به تولید دارو، مواد بهداشتی، مواد ضدعفونی کننده، لاستیک و پلاستیک، رنگ های ساختمانی و صنعتی، پاک کننده های جامد و مایع، فرآورده های نفتی، روغن موتور و سموم دفع آفات نباتی اشتغال دارند.
صنایع برق و الکترونیک: شامل موسسه هایی است که به مونتاژ وسایل برقی و الکتریکی، تولید کابل، باطری و لامپ اشتغال دارند. تولیدات این صنایع در سطح استان، نسبت به دیگر گروه های صنعتی چشم گیر نیست، اما در مجموع کل کشور سهمی بسیار بالاتر از صنایع مشابه خود را در بر می گیرد.
از کل معدن های کشور 4/15 درصد آن ها در محدوده استان تهران است. معادن استان تهران را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:
معادن فلزی: شامل مس، سرب، مولیبدن، منگنز و آهن است. تقریبا همه منگنز استخراجی کشور از معادن منگنز استان تهران به دست می آید که در جنوب و جنوب باختری آن قرار دارند.
معادن غیر فلزی: ‌در بر گیرنده ذخایر سنگ آهک و دولومیت است.
معادن خاک نسوز: شامل کائولن (خاک چینی) است که 51 درصد تولید کل کشور از این استان استخراج می شود. معدن های سنگ گچ استان نیز دارای ذخایر بزرگ است، معادن نیتونیت و خاک صنعتی در بخش های خاور و جنوب خاوری استان کشف شده است.
استان تهران یکی از مراکز مهم بازرگانی کشور است. مهم ترین صادرات و واردات از این استان صورت می گیرد و تقریبا نیمی از مردم استان به کار بازرگانی و خدماتی اشتغال دارند. اقلام صادراتی تهران به دیگر نقاط کشور معمولا از فرآورده ها و تولیدات صنعتی است. برخی از اقلام صادراتی استان تهران عبارتند از: انواع مواد غذایی از قبیل روغن نباتی، بیسکویت، نان ماشینی، نوشابه، کنسرو، انواع پارچه های پشمی، پنبه ای، تریکو، کف پوش ماشینی، موکت حوله، انواع لباس، ‌جوراب، کفش، کیف، چرم، کاغذ، مقوا، کارتن، کاغذهای بهداشتی، نئوپان، فیبر، دارو، لاستیک، پلاستیک، پاک کننده های جامد و مایع، فرآورده های نفتی، سموم دفع آفات گیاهی، مصالح ساختمانی، لوازم بهداشتی، لباسشویی، انواع اتومبیل از قبیل کامیون، اتوبوس، مینی بوس، وانت و …، انواع لوازم خانگی از قبیل یخچال، لباسشویی، کولر، بخاری، اجاق گاز و …، مخازن تحت فشار، لوله و پروفیل، درب و پنجره و بسیاری دیگر از مصنوعات فلزی، وسایل برقی و الکترونیکی، کابل، باتری، لامپ و غیره.
قسمتی از مهم ترین واردات استان تهران از سایر نقاط کشور نیز عبارتند از: غلات و فرآورده های آن، بنشن، انواع میوه تره بار، برنج، لبنیات، قند و شکر، چای، انواع ماهی، کنسرو، کمپوت، عسل, دام زنده، مرغ و تخم مرغ، گیاهان دارویی و صنعتی، پنبه، پشم، انواع پارچه، فرش های دستباف و ماشینی، انواع چوب و تیرآهن و …
 

 

کشاورزی و دام داری

استان تهران یکی از قطب های اصلی اقتصاد کشوراست. تجمع کانون های عمده اقتصادی دراین استان و موقعیت سیاسی ـ اداری و مرکزیت آن باعث شده است بخش عمده امکانات صنعتی و خدماتی در محدوده آن متمرکز شود. بخش کشاورزی نیز از جایگاهی چشم گیر در بافت اقتصادی آن برخوردار است اما درمقایسه با دیگر بخش ها، سهم ناچیز و اندکی را به خود اختصاص داده است. دلایل عمده محدودیت کشاورزی در استان ویژه گی های طبیعی این منطقه است. کمی بارش، نزدیکی کویرها و بیابان ها، کمبود آب مورد نیاز کشاورزی و تبدیل زمین های کشاورزی به مناطق مسکونی و تولیدی ـ صنعتی از مهم ترین دلایل این رویکرد است. منطقه تهران را از نظر موقعیت طبیعی و کشاورزی به دو ناحیه می توان تقسیم کرد:
ناحیه کوهستانی معتدل که در بر گیرنده نواحی شمالی استان مانند فیروزکوه، دماوند، لواسانات،‌ رودبار قصران، طالقان و بخش هایی از شمال ساوجبلاغ است، که به علت ناهمواری های شدید سطح زمین وضعیت نامساعد جوی و اقلیم سرد، مردم این ناحیه بیش تر به فعالیت های باغ داری و دام داری می پردازند و سیب، گوجه سبز، گیلاس، زرد آلو و هلو از مهم ترین فرآورده های این ناحیه به شمار می رود.
ناحیه دیگر شامل دشت ها و کوه پایه های جنوبی البرز است که ورامین، ری، شهریار، رباط کریم، اشتهارد و بخش های مرکزی و جنوبی ساوجبلاغ در این ناحیه واقع شده اند. این ناحیه برای کشاورزی مساعد است، اما در ناحیه هایی که در نزدیکی شوره زارها واقع شده اند، مشکلاتی در کار کشاورزی وجود دارد. محصولات عمده این ناحیه را گندم، جو، یونجه، ذرت علوفه ای، گوجه فرنگی، خیار، ‌سبزی ها، سیب زمینی، نباتات علوفه ای، انگور، چغندر قند و پنبه تشکیل می دهد. از نواحی مهم کشاورزی استان تهران می توان به رودبار قصران در شمال خاوری تهران اشاره کرد که زمین های حاصل خیز و باغ های پرشمار دارد. لواسانات؛ درباختر شهرستان دماوند از دیگر نواحی کشاورزی تهرا ن است که دارای زمین های حاصل خیز است. دره های این ناحیه نیز باغ های پرشمار دارد. در شهرستان کرج محصولاتی مانند چغندر قند، میوه و فرآورده های دامی تولید می شود.
دره ها و دامنه های بلندی های البرز با مراتع سرسبز و غنی، موقعیتی مناسب برای فعالیت های دام داری دارند. در سطح استان، دام داری هم در دشت ها و هم در نواحی کوهستانی و کوه پایه ای رواج دارد، ولی سهم آن همه در اقتصاد استان ناچیز است. دام داری در استان تهران بیش تر به شیوه صنعتی رایج است و گاوداری های صنعتی بزرگ به همراه مراکز صنعتی پرورش طیور و تولید تخم مرغ و مرغ دراین استان دایر هستند که انواع فرآورده های دامی و لبنی را تولید می کنند.
 

  

وجه تسمیه و پیشینه تاریخی

درباره وجه تسمیه نام تهران برخی ازمحققین بر این باور هستند که چون اهل تهران زمانی که دشمن حمله می کرد به ‹‹ته ران›› یعنی زیرزمین می رفته اند؛ منطقه به این نام موسوم شده است. برخی از تاریخ نگاران نیز معتقدند تهران جزو شهر قصران ری بود و روستای بالاتر از آن مهران نام داشته است. «ران» به معنای دامنه است، مهران دامنه بالایی و قصران دامنه پایینی رشته کوه البرز بوده است. کسروی در پژوهش های خود به این نتیجه رسیده است که تهرام (تارم ـ کهران ـ گهران ـ گهرام ـ جهرم) به معنای منطقه گرمسیر و شمیران (شمیرام ـ شمیرم ـ شمیلان ـ سمیران ـ سمیرم) به معنای منطقه های سردسیراست و نام تهران به معنای منطقه گرمسیری به کار می رفته است. برخی دیگر نیز واژه تهران را از «طهر» به معنای پاکی می دانند و گویند به دلیل وجود رودخانه های فراوان و آب بسیار در این منطقه به آن «طهران» گفته می شده است. تهران امروزی که در ردیف یکی از پر جمعیت ترین استان های جهان قرار دارد، فراز و نشیب های تاریخی فراوانی را پشت سر گذاشته است. ‹‹طهران›› که زمانی روستای کوچکی بیش نبوده، امروزه به «تهران بزرگ» با بیش ازده میلیون نفرجمعیت تبدیل شده است.
درنخستین حرکت های گسترش تهران در مسیر شهر شدن، یعنی ساختن برج و باروهای شاه طهماسبی، که بی تردید مقطعی تاریخی است، روستای کهن سابق، از گم نامی به درآمد و در دوره های بعد تا پایان حکم رانی زندیه شهرکی نام آورشد. تهران به گونه یک دهکده منطقه شمال ری و جنوبی ترین دهکده قصران، در تاریخ پیش از اسلام دارای پیشینه ای نامشخص است اما در پیوند با روستاهای شمالی ری و از آن میان «مهران» بررسی شده است. به دلیل دیرینگی و آبادانی شهرری، روستاهای اطراف آن کم و بیش در شرایط پیشرفته ای روزگار گذرانده اند. از تهران به طور خاص، در سده های نخستین هجرت نام و نشانی در آثار و منابع نیامده است و در قرن چهارم و متون آن زمان نیز از تهران سخنی دیده نمی شود. آن زمان براساس نوشته ها، شهرت دو روستای «دولاب» (محله ای در خاور تهران کنونی) و «علی آباد» (اطراف ایستگاه راه آهن تهران) بیش تراز دهکده تهران بوده است. حتی در دوره سلجوقیان، روستای طرشت (خیابان آزادی کنونی) اعتباری داشته و خواجه نظام الملک شافعی مذهب، برای شنیدن درس مدرس شیعی به آن جا می رفته است.
حفاری های باستان شناسی در روستاهای قدیمی قیطریه و دروس، سلطنت آباد، ری، کوه بی بی شهربانو و دیگر مراکز تمدن کهن پهنه تهران امروزی، نشان دهنده آن است که این مراکز داستانی کمابیش مستقل از تهران دارند. براساس تحقیقات؛ این روستا از قرن ششم هجری به این سو، اندک اندک دارای نام و نشان شده ومورخان و جغرافی دانان مسلمان ایرانی و غیر ایرانی، از آن سخن به میان آورده اند. تهران به عنوان روستایی نه چندان معتبر در شمال ری، در دوره علویان زیدی طبرستان و سامانیان و آل بویه حیات اجتماعی خود را به عصر غزنویان رساند. به ویژه در عهد آل بویه، ری یکی از دو پایتخت این سلسله بوده است. خون ریزی سلطان محمود غزنوی در ری و فرار ساکنان آن به کوهستان های قصران و سکونت اجباری در روستاهای شمالی و از آن میان در روستاهای پهنه تهران، در پاره ای منابع آمده است.
تهران تا اندازه ای توسعه یافت که در دوره مغولان منطقه ای شناخته شده بود و در دوره ایلخانان، از لحاظ نظامی و سوق الجیشی پایگاهی با اهمیت به شمار آمد. پس از ویران گری های مغولان و مهاجرت ساکنان ری و شاید روستاهای اطراف، روز به روز بر گسترده گی تهران افزوده شد به طوری که در دوره تیموریان تهران به شهرکی درون باغ و بستان های دل پذیر تبدیل شده بود که ساخت بناهایی در بیرون ازآن, نیز شروع شده بود. دراوایل سلطنت صفویه تهران حیاتی نیمه شهری یافته بود که از لحاظ کالبدی و خصوصیات شهری وضع جدیدی را طلب می کرد. با شهر شدن تهران هرچند باغ های موجود در آن تا زمان پایتختی باقی ماند، اما توسعه سکونت درآن فزونی یافت. تهران در دوره شاه طهماسب اول با پیدا کردن برج و بارو حالت ‹‹بلد اسلامی›› را پیدا کرد و به مرور با ایجاد دوازده محله و چهار امام زاده، مرمت بازارچه ها و مساجد، اقامت مردم اطراف و اکناف در آن و سکونت دادن قوای نظامی صورت کاملا جدیدی به خود گرفت. در دوره پایانی صفویه جنبه حکومتی و سیاسی و نظامی شهر تهران بر وضع اقتصادی و فرهنگی آن پیشی گرفت. به گونه ای که در عصر نادری اردوگاه نظامی شد و ساکنان آن اکثرا غیر بومی و دارای پیشه های غیر تولیدی بودند.
ییلاق های شمالی تهران همواره حاکمان و امیران و حتی پادشاهان را به سوی خود فرا می خواند و تابستان های گرم آنان را در تهران به بهار زیبا مبدل می کرد و گاه علاقه به این ییلاق ها به اندازه ای بود که گمان ایجاد پایتخت را در تهران فراهم می کرد به گونه ای که در دوره کریم خان زند، مورخان به آن اشاره کرده اند. به دلایل متعدد اجتماعی، این فرصت برای آغا محمد خان سرسلسله قاجاریان فراهم آمد و تهران، به صورت پایتختی درآمد که نه تنها دو سلسله بر آن سلطنت کردند بلکه به عنوان مقر حکومت جمهوری اسلامی، هم اکنون یکی از مراکز بزرگ جهانی شده است. استان تهران هم اکنون دارای 12 شهرستان است و پرجمعیت ترین و پررونق ترین شهر کشور را در برگرفته است.
 

  

مشخصات جغرافیایی

استان تهران از شمال به استان مازندران، از جنوب به استان قم، از خاور به استان سمنان و از باختر به استان قزوین محدود شده و مرکز آن شهر بزرگ تهران است. این منطقه بین 34 تا 5/36 درجه پهنای شمالی و 50 تا 53 درجه درازای خاوری واقع شده و با رشته کوه های البرز از استان های شمالی ایران جدا شده است. درارتفاعات بالایی کوهستان البرز که دارای شیب نسبتا تندی است، جمعیت اندکی ساکنند و شهرستان دماوند دراین ارتفاعات واقع شده است. موقعیت آب و هوایی استان تهران چه درمناطق کوهستانی و چه در دشت ها موجب پوشش گیاهی ازنوع نیمه صحرایی شده و دشت کویر, رشته کوه های البرز و بادهای مرطوب و باران زای باختری سبب بروز آب و هوای متفاوت در آن شده است. هوای تهران درمناطق کوهستانی از نوع آب و هوای معتدل بوده و در دشت ها از نوع نیمه بارانی با ویژگی هایی است که بیش تر از موقعیت جغرافیایی آن ناشی می شود. جمعیت استان تهران درسرشماری سال 1375 تعداد 10,398,643 نفر برآورد شده است. بیش از 35 درصد از کل بزرگ راه های ایران درمسیراستان تهران قرار دارند. این بزرگ راه ها در دو محور تهران – قم تا استان مرکزی و تهران ـ کرج تا قزوین و استان زنجان امتداد دارد. بخش عظیمی از رفت و آمد مسافرین و حمل و نقل سبک بین استان تهران و استان های یاد شده از طریق این بزرگ راه ها انجام می گیرد. درازای جاده های درجه یک استان تهران نزدیک به 1100 کیلومتر بوده که در هفت محور ذیل این استان را به استان های مجاور آن متصل می سازد. مسیرهای ارتباطی استان تهران با سایر استان ها عبات است از:
ـ محور تهران ـ قزوین که از طریق کرج درامتداد جنوبی رشته کوه البرز ادامه می یابد و مهم ترین جاده ترانزیتی کشور به حساب می آید.
ـ محور تهران ـ قم که از کنار دریاچه حوض سلطان می گذرد و قدیمی ترین راه ارتباطی تهران با شهرهاهی جنوبی کشور است.
ـ محور تهران ـ ساوه که راه ارتباطی تهران با شهرهای استان های باختری و جنوب باختری کشور است.
ـ محور تهران ـ آمل که از طریق جاده هراز با گذر از کوه های البرز مرکزی به استان مازندران متصل می شود.
ـ محور تهران ـ قائم شهر که بوسیله راه فیروزکوه و با عبور کوه های البرز به استان مازندران متصل می شود.
ـ محور تهران ـ چالوس که درامتداد رودخانه کرج با عبور ازتونل کندوان،‌ در کنار رودخانه چالوس تا کنار دریای خزر ادامه می یابد.
ـ محور تهران ـ گرمسار که از طریق این شهر تهران را با استان سمنان مرتبط می سازد.
جاده های درجه 2 استان تهران نیز حدود هزار کیلومتر درازا دارند و بیش تر شهرها را با مراکز بخش ارتباط می دهند. این راه ها که بیش تر در دشت های ورامین و شهریار متمرکزند, نقش اساسی در حمل و نقل فرآورده های روستایی به شهرها به ویژه تهران را بر عهده دارند.
ـ راه آهن: راه آهن تهران در 3 محور جنوبی، خاوری و باختری امتداد یافته است.
- محور جنوبی استان تهران را با استان های اصفهان، یزد، کرمان از یک سو و استان های لرستان و چهار محال و بختیاری و خوزستان از سوی دیگر، از طریق استان مرکزی مرتبط می سازد.
- محورخاوری استان تهران را با استان های سمنان و خراسان از یک طرف و استان مازندران از طرف دیگر متصل می سازد.
- محور باختری، تهران را از طریق شهرستان کرج با استان های قزوین، زنجان، آذربایجان شرقی ،‌ آذربایجان غربی و سرانجام با کشور ترکیه مرتبط می گرداند.
تهران دارای 3 فرودگاه است. فرودگاه بین المللی مهرآباد مشهورترین فرودگاه این استان است. راه های هوایی تهران به 2 بخش پروازهای داخلی و خارجی تقسیم می شوند



مسیرهای گردشگری عمومی استان تهران

مسیرهای گردشگری عمومی کشور

استان تهران

 

ردیف

مبدأ سفر

مقصد سفر

مسیر سفر

فهرست جاذبه ها

1

تهران

دیزین

آزاد راه تهران- کرج- جاده چالوس

سد امیرکبیر- پیست اسکی بین المللی دیزین پیست اسکی خور (ارنگه رود) - شهرستانک - کاخ قاجاری- غار یخ مراد

2

تهران

ورامین

تهران - ری - ورامین

چشمه علی- دیوارری- تپه میل ورامین- معبد آناهیتا- برج طغرل

3

تهران

امامزاده داود

تهران- جاده کن، سولقان

غار بیوک آقا- روستای سنگان – آبشار سنگان- آستانه مقدس امام زاده داود

4

تهران

فیروزکوه

تهران- جاجرود- دماوند- فیروزکوه

دریاچه تار- غار رودافشان- روستای جلیزمند (تنگ واشی)- پارک جنگلی سرخه حصار- چشمه آب معدنی اعلاء- دره زیبای هرانده- رودخانه نمرود- غار بورنیک- دریاچه تار

5

تهران

بهشت زهرا

تهران- شهر ری- بهشت زهرا

حرم حضرت عبدالعظیم- قبور شهدا- بهشت زهرا- حرم مطهر امام خمینی (ره)

6

تهران

لواسانات

تهران- جاده لشکرک- لواسانات- جاده اوشان به فشم و شمشک

دشت هویج (کجار)- قلعه دختر- غار هملون- دره تلخاب- روستای لالان- آبشار شکراب- پیست شمشک

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد